Bojownikom niepodległości

Karol Gołąb

(1896-1943)

Urodził się 23 października 1896 r. w Morawskiej Ostrawie. Syn Michała i Zofii z Połonioków.

W czasie I wojny światowej od 6 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Prawdopodobnie służył w 1 pp LP. Ranny, w końcu listopada przebywał w szpitalu legionowym w Wędryni. Później był żołnierzem 6 pp LP oraz 4 komp. II baonu 5 pp LP. Uzyskał stopień sierż.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach z lipca 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej. Walczył na froncie włoskim, gdzie, zapewne, w końcu 1918 r. dostał się do niewoli. Następnie w armii gen. Józefa Hallera, z którą w 1919 r. powrócił do Polski. Sprawował funkcję adiutanta 47 pstrz.

Uczestnik powstań śląskich, podczas których był oficerem sztabowym.

W niepodległej Polsce był instruktorem straży pożarnych przy Radzie Powiatowej w Chrzanowie (1928-1939) i Miechowie (od 1940 r.). Uzyskał stopień kpt. poż.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach OW KB/ZWZ/AK ps. „Korzeń”. Aresztowany 13 listopada 1943 r. przez Niemców, został osadzony w więzieniu przy ul. Montelupich w Krakowie.

Rozstrzelany 11 grudnia 1943 r. w zbiorowej egzekucji w Słomnikach. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Miechowie.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i srebrnym (?) Krzyżem Zasługi.

Jego pamięci poświęcono tablicę na budynku przy ul. Miechowity w Miechowie.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 179/1931
Źródła

Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; „Monitor Polski” nr 179/1931; Woj, Bohaterowie pamiątkowych tablic, www.dziennikpolski24.pl/bohaterowie-pamiatkowych-tablic/ar/2263192 [dostęp 13 X 2020].