Bojownikom niepodległości

Karol Grochot

(1895-po 1933)

Urodził się 22 maja 1895 r. w Bodzanowie pow. Wieliczka. Syn Franciszka i Marii z d. Mamro (?).

W czasie I wojny światowej od 8 sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich ps. „Prochowski”. Służył w 2 komp. I baonu 1 pp LP. Był ranny; po rekonwalescencji przydzielony do 2 komp. II baonu 5 pp LP. W maju 1916 r. przebywał w kadrze Komendy Grupy LP w Kozienicach, skąd został skierowany na front. Ranny 5 lipca 1916 r. w bitwie pod Kościuchnówką, od 10 lipca leczył się w szpitalu twierdzy nr 4 w Krakowie. Awansował na st. szer. Następnie służył w werbunku w Sosnowcu. W 1917 r. skierowany na kurs wyszkolenia nr 6.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Od 10 października w 6 komp. 2 pp LP, a następnie w komp. km. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Szaldobos.

Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej. W składzie 55 pp brał udział w walkach na froncie włoskim, gdzie dostał się do niewoli.

Uwolniony, wstąpił do Armii Polskiej we Francji, z którą w 1919 r. powrócił do kraju.

W niepodległej Polsce mieszkał w Krakowie.

Zmarł po 1933 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 292/1933
Źródła

„Monitor Polski” nr 292/1933; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.