Karol Hawełka

Urodził się 21 czerwca 1884 r. w Jarząbkowicach pow. Pszczyna.
Mając 16 lat zamieszkał w Świętochłowicach i podjął pracę w hucie „Falva”, a potem w kopalni „Pokój”.
W czasie I wojny światowej zmobilizowany do armii niemieckiej, w grudniu 1918 r. został zdemobilizowany i powrócił do Świętochłowic.
Na początku 1919 r. wstąpił do POW Górnego Śląska. Był instruktorem.
Uczestnik I (1919), II (1920) i III (1921) powstania śląskiego. W czasie III powstania na czele komp. zajął Świętochłowice. 18 maja na jej czele wyruszył na front w rejon Kędzierzyna. Tam w trakcie walk dostał się do niewoli niemieckiej. Osadzony w obozie w Chociebużu. Powrócił z niej po kilku latach.
Organizował Straż Gminną w Świętochłowicach. Pracował jako kolejarz.
Członek Zw. Powstańców Śląskich.
Podczas kampanii 1939 r. z oddziałem b. powstańców bronił Świętochłowic, a potem wycofał się w kierunku wschodnim. Po zakończeniu walk powrócił do Świętochłowic, gdzie został aresztowany przez Niemców. Zwolniony, brał udział w działalności konspiracyjnej.
Zmarł 11 sierpnia 1958 r. w Świętochłowicach.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości, srebrnym Krzyżem Zasługi z mieczami, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 5 kl.