Bojownikom niepodległości

Karol Indyka

(1900–1940)

Urodził się 22 września 1900 r. w Kleszczowie (obecnie część Żor). Syn Pawła i Julii z Holewów.
W niepodległej Polsce od 3 kwietnia 1923 r. funkcjonariusz Policji Województwa Śląskiego. Awansowany 1 lipca 1927 r. do stopnia st. posterunkowego, przez wiele lat pełnił służbę w komendzie powiatowej w Bielsku.
W czasie kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 026/1 z 13 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 63/1933
Źródła

Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 1, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 63/1933.