Urodził się 10 października 1893 r. w Zagórzanach pow. Gorlice. Syn Wawrzyńca i Marianny z Pawisińskich.
W czasie I wojny światowej od 4 września 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 1 komp. 3 pp LP. Ranny w prawą nogę 16 grudnia pod Zieloną, w połowie stycznia 1915 r. przebywał w szpitalu Czerwonego Krzyża nr 5 w Wiedniu. Po rekonwalescencji od 15 stycznia do 13 lipca 1916 r. w 1 pp LP. W końcu kwietnia 1917 r. służył w Powiatowym Urzędzie Zaciągu w Hrubieszowie.
W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnej miejscowości. Pracował jako prowizoryczny zwrotniczy w PKP.
Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej. Od 1942 do stycznia 1945 r. z żoną przechowywał małżeństwo żydowskie Henę i Oskara Olinerów.
Zmarł 10 czerwca 1979 r. w Zagórzanach i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, pośmiertnie (2016) orderem Polonia Restituta 3 kl. oraz otrzymał tytuł Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata (1992).
Żonaty z Walerią N., miał syna Jana (ur. I 1932) i córkę Marię zamężną Augustyn (31 X 1933).
Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; „Monitor Polski” nr 251/1931; Rodzina Jamrów, www.sprawiedliwi.org.pl/pl/historie-pomocy/historia-pomocy-rodzina-jamrow [dostęp 25 III 2021].