Bojownikom niepodległości

Karol Łabudek

(1895-1940)

Łabudek KarolUrodził się 15 stycznia 1895 r. w Olbrachcicach (Stonawie?). Syn Jana i Marianny (Marii).

W czasie akcji plebiscytowej na Śląsku Cieszyńskim przeniósł się do Polski mieszkał w Marklowicach. Ukończył Szkołę Gospodarczą w Katowicach.

Od 24 sierpnia 1920 do 1923 r. służył w Policji Państwowej na posterunku w Tarnobrzegu. Od 1 czerwca 1923 r. w stopniu st. posterunkowego w Policji Województwa Śląskiego. Początkowo na posterunku w Rudzicy pow. Bielsko, a następnie w referacie gospodarczym komendy powiatowej w Bielsku. Od 21 grudnia 1938 r. pełnił służbę w referacie administracyjno-gospodarczym komendy powiatowej we Frysztacie na Śląsku Cieszyńskim. W 1939 r. awansował na przodownika.

Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.

Wywieziony na podstawie listy nr 054/2 z 5 maja 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.

Odznaczony Medalem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie, jest wymieniony na tablicy na budynku Komendy Miejskiej policji w Tarnobrzegu.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 64/1937
Źródła

M. Borák, Ofiary Zbrodni Katyńskiej z obszaru byłej Czechosłowacji, Opava 2011; Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 1, Warszawa 2006; „Monitor Polski” 1937, nr 64.