Bojownikom niepodległości

Karol Lewczuk

(1898-po 1933)

Urodził się 3 sierpnia 1898 r. w Tłumaczu. Syn Marcina i Petroneli Julii z Jaśkiewiczów.

Od 1913 r. członek Drużyn Bartoszowych w Borysławiu.

W czasie I wojny światowej od 16 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w II baonie 1 pp LP, a od marca do maja 1915 r. w 1 puł LP. Następnie jeździec meldunkowy w dowództwie I Brygady. Podczas bitwy pod Kościuchnówką 4 lipca 1916 r. dostał się do niewoli rosyjskiej, w której przebywał do listopada 1917 r.

Po powrocie z niewoli w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył w 5 szw. 2 puł LP.

Od listopada 1918 r. w WP. Służył w 9 puł. W kwietniu 1922 r. w stopniu wachm. przeniesiony do rezerwy.

W niepodległej Polsce początkowo osadnik wojskowy, co najmniej od 1929 r. mieszkał w Zdołbunowie. Pracował jako handlowiec.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Zmarł po 1933 r.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Żonaty z Bronisławą Dolińską (zob.), miał dwoje dzieci zmarłych w dzieciństwie.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 63/1933
Źródła

„Monitor Polski” nr 218/1931 [po raz drugi ogłoszony „Monitorem Polskim” nr 63/1933].