Urodził się 3 września 1899 r. w Zabłociu (obecnie część Żywca). Syn Marcina i Zofii z Wolnych.
Ukończył siedmioklasową szkołę ludową.
Pracował na roli.
W czasie I wojny światowej od lutego 1915 r. w Legionach Polskich. Służył w 6 pp LP.
Od 8 listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. Służył w 12 pp.
Dnia 2. sierpnia 1920. podczas naszego ataku na wieś Koniuszkową (obok Brodów) szere. Lach Karol – jako dowódca sekcyi – odznaczył się niezwykłem bohaterstwem; albowiem sam, zachęciwszy poprzednio swych ludi do ataku, wśród bardzo silnego ognia nieprzyjacielskiej artylerii i piechoty, krzycząc hurra (…) puścił się naprzód. Widząc to jego koledzy, jak jeden mąż, rzucili się za nim na nieprzyjaciela. Gdy w bitwie tej został ranny – sierżant służbowy – tej komp., w której szereg. Lach Karol się znajdował – wymieniony objął funkcyę tegóż. Wtedy to nieprzyjaciel zaczął się wycofywać, zastraszony tak brawurowym atakiem i zaczął oskrzydlać lewe skrzydło komp. Wtedy on zabrawszy jeden pluton z nadzwyczajną szybkością obszedł potajemnie nieprzyjaciela i uderzył na tyły oskrzydlającego nieprzyjaciela rozbijając go całkiem [z wniosku na order Virtuti Militari].
Ranny 7 sierpnia 1920 r. pod Gródkiem Jagiellońskim. Awansował na plut.
Poległ 17 sierpnia 1920 r. w Busku.
Pośmiertnie odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl. i Krzyżem Niepodległości.
Rodziny nie założył.
CAW, I.482.62-5234, VM; Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920, Warszawa 1934; „Monitor Polski” nr 255/1933.