Urodził się 29 grudnia 1891 r. w Marklowicach Górnych. Syn Tomasza i Barbary z Schypullów. Brat Pawła (zob.).
Członek Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska. W okresie od 15 stycznia 1919 do 30 czerwca 1921 r. komendant tej organizacji w rodzinnej miejscowości.
Uczestnik powstań śląskich.
Od 7 lipca 1921 do 30 czerwca 1922 służył w Straży Gminnej, po czym w stopniu posterunkowego przeszedł do Policji Województwa Śląskiego. Był funkcjonariuszem w komisariacie w Łagiewnikach (do 28 lutego 1923), Rybniku (do 14 sierpnia) i na posterunku we Wodzisławiu (do 2 sierpnia 1925). Przeniesiony na posterunek w Niedobczycach, z dniem 1 lipca 1928 r. awansował na st. posterunkowego. Od 8 maja 1935 r. funkcjonariusz na posterunku w Wilczej Dolinie.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 023/3 z 10 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Medalem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie awansował na aspiranta.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 2, Warszawa 2006; „Monitor Polski” 1931, nr 260.