Bojownikom niepodległości

Karol Sergiusz Ginter

(1901-1938)

ginter karolUrodził się 9 września 1901 r. w Zbiersku koło Kalisza. Syn Władysława i Pauliny ze Schmidtów.

Ukończył gimnazjum rządowe w Ostrowcu.

W czasie I wojny światowej od 1 września 1916 r. w POW ps. „Bizon”.

Po rozbrojeniu okupantów od 1 listopada 1918 r. w WP. Początkowo służył w szw. lotnym przy 24 pp, a później (do 5 stycznia 1919 r.) w szw. Ziemi Radomskiej. Wraz z nim wcielony do 11 puł (1 szw.). Walczył z bolszewikami na froncie litewsko-białoruskim i na Ukrainie. Jako dowódca III plut. w sposób szczególny wyróżnił się 21 września 1920 r., kiedy po zdobyciu miasteczka Białozierka prowadził pościg za uchodzącym

nieprzyjacielem. Wraz z jednym ułanem przeszedł bagna i zaatakował przeciwnika. Rozbito wówczas baon 489 pstrz i wzięto licznych jeńców.

W okresie od 15 stycznia do 31 marca 1921 r. kształcił się w Przyfrontowej Oficerskiej Szkole Jazdy w Brodach, po czym powrócił do pułku. 24 lipca został przeniesiony do rezerwy. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. kaw., 2 stycznia 1932 r. awansował na por. rez. kaw.

Pozostawał bezrobotny, po czym od 1 września 1923 r. pracował jako urzędnik w „S.A. Wielkich Pieców i Zakładów Ostrowieckich”.

Od 1928 r. należał do BBWR. Był współzałożycielem i członkiem zarządu Stow. Rezerwistów i Byłych Wojskowych w Ostrowcu.

Zmarł 21 listopada 1938 r. w Krakowie i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Ostrowcu Świętokrzyskim przy ul. Denkowskiej.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl. i Medalem Niepodległości.

Żonaty z Natalią Reńska, miał z nią córkę Krystynę Marię (ur. 1928).

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 259/1932
Źródła

„Monitor Polski” nr 259/1932; Rocznik oficerski rezerw 1934; E. Tomkowiak, w: Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945 t. II (1914-1921) cz. 1, Koszalin 1991.