Urodził się 27 marca 1887 r. w Warszawie. Syn Ferdynanda i Marii z Naumanów.
W czasie I wojny światowej od 4 lipca 1915 r. w Straży Obywatelskiej w Warszawie. Potem należał do Polskiej Organizacji Wojskowej.
W niepodległej Polsce w policji. Od 1 lutego 1933 r. był oficerem inspekcyjnym w komendzie wojewódzkiej w Warszawie. Z dniem 1 kwietnia 1939 r. awansował na podinspektora.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 020/4 z 9 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na inspektora.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie, imię nosi aula wykładowa Wydziału Doskonalenia Zawodowego Komendy Stołecznej Policji
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 1, Warszawa 2006; R. Litwiński, Korpus policji w II Rzeczypospolitej. Służba i życie prywatne, Lublin 2007; „Monitor Polski” nr 64/1937.