Karol Udałowski

Urodził się 13 grudnia 1880 r. w Krojczynie pow. Lipno. Syn Stefana, powstańca 1863 r., i Marii z Pawłowskich. Brat Romualdy Cecylii (zob.).

Ukończył szkołę handlową, po czym przez rok studiował w Szkole Nauk Politycznych w Paryżu.

Członek PPS i jej OB. Aresztowany przez władze rosyjskie, został zesłany na Syberię, skąd zbiegł do Galicji.

Dziennikarz, przed wojną był współpracownikiem „Gazety Wieczornej” we Lwowie.

Członek ZWC i Zw. Strzeleckiego.

W czasie I wojny światowej wstąpił do oddziałów strzeleckich. Od 14 sierpnia 1914 r. dowodził plut. w baonie uzupełniającym w Krakowie. W jego szeregach wysłany na front karpacki, po reorganizacji od 15 października dowodził 10 komp. 3 pp LP. Z dniem 25 października mianowany por. piech. Wyróżnił się w bitwie pod Mołotkowem (29 października). Następnie dowodził 11 komp., sformowaną z dotychczasowych 10 i 11 komp. Później została ona przemianowana na 5 komp. 25 czerwca 1915 r. awansował na kpt. piech. Od 15 listopada tego roku dowódca baonu. Wobec choroby od grudnia 1915 do lutego 1916 r. leczył się w Krakowie i Zakopanem, po czym powrócił do pułku. Od 2 lipca 1917 r. był dowódcą baonu w obozie wyszkolenia nr 3.

Po kryzysie przysięgowym przeszedł do PSZ. Awansowany 20 grudnia 1917 r. na mjr. piech., od 31 grudnia dowodził 3 kursem wyszkolenia. 1 maja 1918 r. został dowódcą 1 pp PSZ. Z dniem 15 października Rada Regencyjna potwierdziła jego awans na ppłk. piech.

Po rozbrojeniu Niemców na czele pułku (7 pp leg) uczestniczył w walkach z Ukraińcami na terenie Małopolski Wschodniej oraz z bolszewikami na froncie litewsko-białoruskim i na Łotwie. Pułkiem dowodził do 16 marca 1920 r. Następnie był dowódcą V BP Leg. Brał udział w działaniach na froncie litewsko-białoruskim i ukraińskim aż do końca wojny. 26 października 1921 r. przeszedł do rezerwy. Zweryfikowany jako ppłk rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.

Zmarł 9 marca 1926 r. w Łyńcu.