Urodziła się w 1845 r. w rodzinie chłopskiej. Córka Stefana i Jadwigi.
Od 1896 r. należała do PPS w Łodzi, a od 1901 r. w PPS „Proletariat”. Aresztowana w marcu 19101 r. przez władze rosyjskie, po kilku dniach została zwolniona.
Później nie należała już do żadnej partii, pomimo to pomagała rodzinie w pracy partyjnej. Po śmierci męża w 1913 r. zamieszkała w Warszawie u córki Bronisławy.
Zmarła 6 listopada 1932 r. w Warszawie.
Pośmiertnie odznaczona Krzyżem Niepodległości.
Zamężna z Józefem Błaszczykiem (zob.), miała z nim córki Zofię zamężną Lewandowską (zob.), Bronisławę, Joannę zamężną Gołębiowską (zob.) oraz syna Mieczysława (zob.) i Juliana (zob.).
„Monitor Polski” nr 93/1937; A. Pacholczyk, S. Kalabiński, w: Słownik biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 1, Warszawa 1985.