Bojownikom niepodległości

Katarzyna Arwajowa ze Ślusarczyków

(1882–1948)

Urodziła się 28 listopada 1882 r. w Porąbce pow. Będzin. Córka Piotra, górnika, i Justyny z Hangielów.

Ukończyła szkołę elementarną.

Po wyjściu za mąż (1902) za działacza PPS, w ich mieszkaniu odbywały się zebrania członków partii oraz przechowywano broń i wydawnictwa. 1 maja 1912 r. aresztowana przez władze rosyjskie i osadzona w więzieniu w Piotrkowie. Wypuszczona za kaucją 20 sierpnia, ponownie była więziona w będzińskim areszcie (od 24 września 1913). Zwolniona warunkowo przed rozprawą, w maju 1914 r. nie zgłosiła się na nią.

Podczas I wojny światowej w POW.

W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) była działaczką Koła Kobiet PPS we wsi Niemce (obecnie: Ostrowy Górnicze). W latach 30. otrzymała rentę.

Zmarła 22 czerwca 1948 r. w Kazimierzu koło Sosnowca.

Odznaczona Medalem Niepodległości.

Zamężną (od 1902) z N. Orubą, działaczem PPS, górnikiem, a po jego śmierci (od 1910) z Romanem Arwajem, działaczem PPS. Syn – Stefan (ur. 1912).

Źródła

W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 2, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; J. Dąbski, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. I, Warszawa 1985; „Monitor Polski” 1931, nr 131.