Urodził się 18 lutego 1898 r. w Stryju.
Studiował prawo.
W czasie I wojny światowej powołany do armii austro-węgierskiej, ukończył szkołę oficerów rezerwy i otrzymał stopień chor. Należał do niepodległościowej organizacji Polskie Kadry Wojskowe.
Od 4 listopada 1918 r. uczestniczył w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Należał do załogi odcinka III (sektor Góra Stracenia). Po wyparciu przeciwnika z miasta wraz z załogą sektora wszedł w skład detachement rtm. R. Abrahama. Dalsze jego losy w tym czasie są bliżej nieznane.
Zweryfikowany jako por. art. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 1 lipca 1925 r. na kpt. art., co najmniej od 1923 do 1932 r. służył w 12 pal. Wiosną 1939 r. był oficerem sądowym w Wojskowym Sądzie Rejonowym w Tarnopolu.
Dalsze jego losy w tym okresie są nieznane.
Po II wojnie światowej mieszkał w Polsce.
Zmarł 9 czerwca 1967 r. w Gliwicach i tam został pochowany.
Odznaczony trzykrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3 (Lwów 1939); Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932, 1939; Monitor Polski nr 258/1933.