Bojownikom niepodległości

Kazimierz Andrzej Blajer

(1899–po 1954)

Urodził się 27 listopada 1899 r. w Jarosławiu. Syn Albina i Marii

Był laborantem aptecznym..

W czasie I wojny światowej od 29 marca lub października 1915 r. w Legionach Polskich. W stopniu szer. służył w kolumnie prowiantowej 5 pp LP, potem w taborze Legionów Polskich, a od lipca 1916 r. w 2 komp. III baonu 1 pp LP. Brał udział w walkach na Wołyniu.

Po kryzysie przysięgowym we wrześniu 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej i wysłany na front włoski.

Od 28 listopada 1918 r. w WP. W składzie 14 pp uczestniczył w walkach z Ukraińcami i bolszewikami. Ostatecznie w stopniu sierż. dowodził plut.

Po wojnie służył jako podoficer zawodowy w 14 pp, uzyskując stopień st. sierż. W latach 1929-1932 uczył się w Szkole Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy. Mianowany 15 sierpnia 1932 r. ppor. piech., został przydzielony do 37 pp. 1 stycznia 1935 r. awansował na por. piech. Wiosną 1939 r. był oficerem administracyjno-materiałowym pułku.

Podczas kampanii 1939 r. 10 września został kontuzjowany pod Mszczonowem, od 13 września leczył się w szpitalu w Grodzisku Mazowieckim. Po rekonwalescencji podjął działalność konspiracyjną w szeregach SZP/ZWZ/AK. Zorganizował ośrodek w Skułach Obwód Błonie AK ps. „Kanis”. Awansowany na kpt. piech., od 3 sierpnia do 15 października 1944 r. dowodził oddziałem partyzanckim.

Zmarł po 1954 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 260/1931; S. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.