Kazimierz Baran

Urodził się 8 czerwca 1902 r. w Przemyślu. Syn Adama Terleckiego i Heleny z Baranów.

Uczył się w filii IV gimnazjum we Lwowie.

Od 1 lutego 1918 r. należał do POW ps. „Grab”.

Od 2 listopada 1918 r. miał brać udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom na odcinku III (sektor Bema). Po wyparciu przeciwnika z miasta 25 listopada wcielony do 1 pstrz lwowskich (potem: 38 pp ).

Zwolniony 28 sierpnia 1919 r. jako uczeń, powrócił do nauki i w 1920 r. uzyskał maturę.

Wobec trudnej sytuacji militarnej kraju 16 sierpnia 1920 r. wstąpił do WP. W szeregach 12 pp walczył z bolszewikami. 30 października bezterminowo urlopowany, po czym przeniesiony do rezerwy.

Studiował na Wydz. Rolniczo-Lasowym Politechniki Lwowskiej i w 1926 r. uzyskał dyplom inżyniera leśnika.

Od 26 sierpnia 1927 r. st. asystent (adiunkt) w katedrze botaniki lasowej Politechniki Lwowskiej. Od 1 stycznia 1928 r. pracował w Dyrekcji Lasów Państwowych we Lwowie. Początkowo adiunkt leśny, od 1 listopada 1933 r. referendarz, od 1936 r. kierownik biura użytkowania i zbytu drewna, a potem wicedyrektor.

Gospodarował w majątku rodziny żony we wsi Zaszków pow. Złoczów.

Po kampanii 1939 r. pozostawał we Lwowie. Aresztowany przez NKWD22/23 marca 1940 r. w swoim mieszkaniu, był więziony na Zamarstynowie. Wywieziony12 maja wywieziony na podstawie listy nr 071/2.

Wkrótce potem został zamordowany na terenie Ukrainy, zapewne w Kijowie.

Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.

Żonaty (od 1929 r.) z Janiną Schofer, miał z nią córki Janinę Elżbietę (ur. 24 VI 1931) zamężną Smułkową, prof., językoznawcę, slawistkę, oraz Marię (ur. 18 V 1934) zamężną Tarasiuk, doc. W Głównym Urzędzie Miar.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.