Bojownikom niepodległości

Kazimierz Białorucki

(1884–1907)

Urodził się 8 lutego 1884 r. w Nasielsku. Syn Franciszka.

Przed 1906 r. przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował jako stolarz.

Na początku 1906 r. wstąpił do OB PPS ps. „Japończyk”. Członek „piątki” H. Barona. Dokonał zamachu na inż. Proskuriakowa (4 maja 1906), uczestniczył w czasie „krwawej środy” (15 sierpnia) w akcji na VII cyrkuł policyjny przy ul. Chłodnej oraz w zamachach na policjantów, żandarmów i żołnierzy. Aresztowany 12 lutego 1907 r., został osadzony w X pawilonie warszawskiej cytadeli. Załamany, wydał swoich towarzyszy. Później odwołał swoje zeznania.

Wyrokiem Wojskowego Sądu Okręgowego w Warszawie z 29 kwietnia 1907 r. skazany za udział w zamachu na cyrkuł na dożywotnią katorgę. Za zamach na inż. Proskuriakowa 2 sierpnia tego roku skazany na karę śmierci. Stracony 7 sierpnia 1907 r. na stokach cytadeli.

Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.

Źródła

S. Kalabiński, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 1, Warszawa 1985; „Monitor Polski” nr 235/1933.