Kazimierz Biernat

Urodził się 10 maja 1894 r. w Mordarce pow. Limanowa. Syn Walentego i Rozalii z Mamaków.

Ukończył szkołę ludową w rodzinnej wsi oraz gimnazjum w Nowym Sączu (1913 r.).

W czasie I wojny światowej w armii austro-węgierskiej. Służył w 32 pp Obrony Krajowej. Ukończył szkołę oficerską, po czym w stopniu kadeta przydzielono go do 16 pp Obrony Krajowej. W jego składzie 27 sierpnia 1915 r. wyruszył na front rosyjski. 4 czerwca 1916 r. dostał się do niewoli. Przebywał w niej do 22 lipca 1918 r.

Wstąpił wówczas do 5 Dywizji Syberyjskiej. Służył jako dowódca plut. 3 komp. 1 psp. Awansowany na ppor. piech., 11 grudnia został dowódcą 2 komp. Brał udział w walkach z bolszewikami. 19 kwietnia 1919 r. awansował na por. piech. Wyróżnił się podczas działań odwrotowych w walce na stacji kolejowej Tutalska Tajga (23 grudnia). Po kapitulacji dywizji na stacji Klukwiennaja (10 stycznia 1920) przedostał się do Harbinu. Tam został dowódcą 4 komp. samodzielnego baonu strzelców polskich. 15 kwietnia ewakuowany drogą morską do Polski, 1 lipca z oddziałem przybył do Gdańska.

Został dowódcą 10 komp. 1 Syberyjskiego pstrz (potem: 82 pp). Brał udział w bitwie warszawskiej. 24 sierpnia dostał się do bolszewickiej niewoli, skąd zbiegł. W kwietniu 1921 r. awansował na kpt. piech.

Po wojnie zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r., od 30 września 1922 do 7 stycznia 1930 r. służył w 84 pp. Był m.in. dowódcą szkoły podoficerskiej pułku. Awansowany 1 stycznia 1928 r. na mjr. piech., został wówczas dowódcą II baonu. Następnie kwatermistrz pułku. 10 stycznia 1930 r. został komendantem obwodu PW przy 2 psp. Ze względu na stan zdrowia z dniem 31 maja 1932 r. przeszedł w stan spoczynku.

Mieszkał  w Sanoku.

Tam zmarł 7 grudnia 1937 r. Pochowany na Cmentarzu Centralnym (część „Matejki Stary”) w Sanoku.