Urodził się 28 grudnia 1897 r. w Warszawie. Syn Kazimierza i Jadwigi z Gumowskich.
Ukończył średnią szkołę handlową A. Jeżewskiego w Warszawie.
W czasie I wojny światowej w armii rosyjskiej. W czerwcu 1915 r. przydzielony do 1 pułku telegraficzno-reflektorowego w Moskwie. Od sierpnia 1916 do czerwca 1917 r. przebywał na kursie w Aleksiejewskiej Szkole Inżynieryjnej w Kijowie. Z dniem 15 czerwca 1917 r. mianowany chor. sap. Od sierpnia w samodz. komp. inżynieryjnej na Froncie Południowo-Zachodniej. Następnie w III Korpusie Polskim. W maju 1918 r. zdemobilizowany, powrócił do Warszawy.
Podjął tam studia na politechnice.
Od 28 listopada 1918 r. w WP. W grudniu w stopniu ppor. sap. jako oficer inżynierii przydzielony do twierdzy Zegrze. W styczniu 1919 r. objął stanowisko szefa zarządu budownictwa. W marcu uczestniczył w działaniach frontowych, a w kwietniu przydzielono go do twierdzy dęblińskiej. W czerwcu przeniesiony do Szkoły Podchorążych Saperów w Warszawie. W październiku podjął naukę w Szkoły Inżynierskiej w Wersalu we Francji. Po powrocie do kraju w sierpniu 1920 r. został dyrektorem nauk w Kościuszkowskim Obozie Szkolnym Saperów. Uczestnik III powstania śląskiego (1921).
Zweryfikowany jako por. sap. z 1 czerwca 1919 r., od sierpnia 1922 r. służył jako st. referent w Oddz. III Sztabu Generalnego, a od grudnia jako p.o. kierownika referatu w Dep. V Inżynierii i Saperów MSWojsk. Awansowany 1 lipca 1923 r. na kpt. sap., od października był asystentem w Oficerskiej Szkoły Inżynierii. 31 października 1927 r. przeniesiony do 7 psap. W latach 1928-1929 kontynuował studia na Politechnice Warszawskiej, uzyskując dyplom inżyniera. We wrześniu 1929 r. przydzielony do 2 baonu mostów kolejowych. W styczniu 1932 r. służył w Kierownictwie Fortyfikacji Sztabu Głównego. Następnie kierownik referatu studiów wydz. fortyfikacyjnym Dep. Budownictwa MSWojsk. W grudniu 1935 r. przydzielony do Inspektoratu Saperów Sztabu Głównego, od 1936 r. pozostawał w rezerwie personalnej przy inspektorze saperów. W sierpniu 1936 r. został kierownikiem budowy w Kierownictwie Robót nr 23 w Katowicach, gdzie projektował i budował fortyfikacje śląskie. 19 marca 1937 r. awansował na mjr. sap. Z dniem 31 lipca przeniesiony w stan spoczynku.
Autor wielu prac specjalistycznych z dziedziny służby saperskiej.
Podczas kampanii 1939 r. zmobilizowany do WP, był oficerem saperów w odtworzonej Armii „Karpaty”. Po agresji sowieckiej z 17 września przeszedł na Węgry, skąd przedostał się do Francji. Od 1941 r. pełnił służbę w Armii Wolnej Francji. W stopniu kpt. armii francuskiej ps. „Pomian” był szefem jej służby fortyfikacyjnej w Syrii.
Po wojnie w grudniu 1945 r. wyjechał z Palestyny do Francji, a stamtąd na wyspę Reunion, gdzie w latach 1945-1950 pracował jako inżynier dróg i mostów. Z powodu choroby powrócił do Francji.
Zmarł 13 stycznia 1950 r. w Paryżu i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Montmorency.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl. i czterokrotnie Krzyżem Walecznych.
Żonaty (od 1922 r.) z Jadwigą z Biernackich.
Cmentarz polski w Montmorency, Warszawa 1986; Encyklopedia Wojskowa t. I, Warszawa 1931; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 63/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.