Urodził się 3 marca 1894 r. w Sztabinie. Syn Adama, weterynarza, i Filomeny z Fiłonowiczów.
Uczył się w gimnazjum w Mariampolu, skąd po udziale w strajku szkolnym został wydalony. Kształcił się w Szkole Handlowej w Suwałkach, którą ukończył w 1912 r. Należał wówczas (od 1909 r.) do „Zarzewia”. W 193 r. podjął studia w Szkole Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.
Od stycznia 1914 r. członek Zw. Strzeleckiego.
W czasie I wojny światowej od października 1914 r. w armii rosyjskiej. Ukończył szkołę oficerską kawalerii. Mianowany chor. kaw., awansował na ppor. kaw.
Po rewolucji w Rosji od listopada 1917 r. służył w 2 puł I Korpusu Polskiego w Rosji. Po jego demobilizacji w czerwcu 1918 r. powrócił do kraju. Członek POW – był komendantem szkoły podoficerskiej w Augustowie. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w Warszawie w listopadzie 1918 r., po czym automatycznie przeszedł do WP.
Jako por. kaw. (z dniem 1 czerwca 1916) służył w 2 puł, był dowódcą szw. Brał udział w wojnie z bolszewikami.
Zweryfikowany jako mjr kaw. z 1 czerwca 1919 r.., 20 od lutego 1922 r. dowódca II dyonu 20 puł i przejściowo zastępca dowódcy pułku. w 1923 r. pełnił służbę w Centralnej Szkole Kawalerii w Grudziądzu. 1 grudnia 1923 r. przeniesiony na trzy miesiące do 8 puł. Następnie dowódca II dyonu 20 puł. W 1925 r. ukończył kurs doszkalający. Od września 1926 r. komendant Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu i jednocześnie dowódca dyonu szkolnego. Awansowany 1 stycznia 1927 r. na ppłk. kaw., od 1 sierpnia był zastępcą dowódcy 7 puł. Od marca 1929 do listopada 1932 r. dowodził 24 puł. Potem kolejno Rejonowy Inspektor Koni w Kaliszu i (od 1934 r.) w Warszawie. Od 1937 r. przewodniczył Komisji Remontowej nr 1 w Warszawie.
Podczas kampanii 1939 r. 1 września został dowódcą Ośrodka Zapasowego Kawalerii Wołyńskiej BK w Hrubieszowie. 12 września został dowódcą zgrupowania kawalerii improwizowanej. Wraz z nią wchodził w skład grupy „Dubno”. Brał udział w walkach z Niemcami na Wołyniu i Lubelszczyźnie. Po kapitulacji zgrupowania płk. Stefana Hanki-Kuleszy (25 września) koło Rawy Ruskiej dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał do końca wojny m.in. w oflagu VII A w Murnau. Uwolniony 29 kwietnia 1945 r.
Przydzielony do 2 DPanc w 2 Korpusie Polskim. Po przybyciu do Wlk. Brytanii i demobilizacji zamieszkał w Londynie.
Od 1960 r. przewodniczący Komisji do Spraw „Przeglądu Kawalerii i Broni Pancernej” w Zrzeszeniu Kół Pułkowych Kawalerii. Awansował do stopnia płk. kaw.
Zmarł 22 września 1973 r. w Londynie.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., czterokrotnie Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.
L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; W. Majdewicz, Podpułkownik Kazimierz Halicki, „Ułan Wołyński” nr 42/2011; „Monitor Polski” nr 63/1933; „Przegląd Kawalerii i Broni Pancernej” nr 72/1973; S. Radomyski, Zarys historii Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu 1926-1939, Pruszków 1992; Rocznik oficerów kawalerii 1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.