Kazimierz Bratek

Urodził się 5 lutego 1898 r. w Sandomierzu. Syn Teofila i Marii (Marianny) z Ramizów.
Ukończył cztery klasy szkoły powszechnej w Sandomierzu, po czym od 1912 r. pracował zawodowo jako robotnik i piekarz w rodzinnym mieście i w Opatowie.
W czasie I wojny światowej od 20 lipca 1915 r. w Legionach Polskich. Był żołnierzem 1 komp. III baonu 1 pp LP.
W następstwie kryzysu przysięgowego 17 lipca 1917 r. internowany przez Niemców w Szczypiornie, a potem w Łomży. Zwolniony 14 lipca 1918 r. jako jeden z ostatnich osadzonych.
Od 1 listopada 1918 r. w Milicji Miejskiej w Kielcach. Po unifikacji formacji policyjnych od 1 grudnia 1919 r. w PP. W stopniu posterunkowego służył na terenie powiatu kieleckiego.
W sierpniu 1920 r. wstąpił do tworzonego z policjantów 213 pp Armii Ochotniczej. Po rozformowaniu pułku w grudniu tego roku powrócił do kieleckiej policji.
W 1921 r. ukończył kurs posterunkowych w Szkole Policyjnej w Sosnowcu. Z dniem 30 września 1925 r. zwolniony z policji.
W 1926 r. wyjechał do Francji, gdzie pracował jako górnik w kopalni rudy żelaza. W listopadzie 1927 r. powrócił do Polski.
Początkowo był bezrobotny. Od marca 1928 r. pracował w sądach pokoju na terenie Kielecczyzny.
Od 1 marca 1929 r. prxyjęty do Policji Państwowej województwa wołyńskiego. W stopniu posterunkowego był funkcjonariuszem na posterunku w Semidubach (powiat Dubno). 3 listopada 1933 r. przeniesiony na teren powiatu Łuck, a 23 maja 1936 r. na posterunek w Tomaszgrodzie (powiat Sarny). 4 czerwca 1937 r. karnie delegowany do rezerwy szeregowych Komendy Głównej PP w Żyrardowie, po czym 14 lutego 1938 r. zwolniony dyscyplinarnie ze służby.
Po kampanii 1939 r. znalazł się na terenach okupowanych przez Sowietów. Aresztowany wiosną 1940 r. przez NKWD został osadzony w więzieniu w Równem.
Wywieziony 31 maja 1940 r. na podstawie listy nr 066/2, wkrótce potem został zamordowany w Kijowie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.