Urodził się 5 marca 1896 r.
Od 1918 r. w WP. W 1920 r. jako por. piech. służył w 29 pp.
Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 15 sierpnia 1924 r. na kpt. piech., do 1927 r. był oficerem 29 pp. Potem (do 1932 r.) w KOP. M.in. dowodził komp. graniczną w baonie KOP „Orany” (1931). 1 stycznia 1932 r. awansował na mjr. piech. Następnie w 41 pp. Wiosną 1939 r. był kwatermistrzem pułku.
Podczas kampanii 1939 r. dowodził III baonem. Uczestniczył w obronie Warszawy. Po kapitulacji załogi (28 września) dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał m.in. w oflagu VII A w Murnau. Po uwolnieniu w 1945 r. powrócił do kraju.
Mieszkał w Łodzi.
Zmarł po 1960 r.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.
Żonaty z Felicją Bielinek, miał z nią syna Kazimierza (29 IX 1926-17 XI 1945), żołnierza AK, zamordowanego przez Sowietów.
L. Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985; „Monitor Polski” nr 24/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.