Kazimierz Cyprian Ujazdowski

Urodził się 16 września 1898 r. w Warszawie. Syn Kazimierza i Seweryny z Rutkowskich.

Uczył się w Gimnazjum gen. Pawła Chrzanowskiego w Warszawie. Od 1914 r. należał do Narodowej Młodzieży Robotniczej, której koło założył w swojej szkole.

W czasie I wojny światowej od 1917 r. członek Narodowego Zw. Robotniczego ps. „Bystry”.

W 1920 r. wstąpił ochotniczo do WP. Brał udział w walkach z bolszewikami, po zakończeniu wojny przeniesiony do rezerwy.

W niepodległej Polsce mieszkał w Warszawie. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim i po odbyciu aplikacji od 1927 r. pracował jako adwokat Izby Warszawskiej.

Należał do PSL-Wyzwolenia, a później do Stronnictwa Ludowego. Później związał się z Narodowo-Chrześcijańskim Blokiem Pracy, z ramienia którego w 1938 r. wszedł do Rady Miejskiej w Warszawie.

Jako adwokat uczestniczył w procesach politycznych w latach 30. M.in. był obrońcą Adolfa Sawickiego w procesie brzeskim, który jako jedyny z oskarżonych został uniewinniony.

Podczas kampanii 1939 r. brał udział w obronie Warszawy. Później uczestniczył w działalności konspiracyjnej. Zajmował się drukiem tajnej prasy i organizowaniem łączności. Aresztowany przez Niemców, był więziony w Warszawie. 18 kwietnia 1942 r. przywieziony do obozu koncentracyjnego w Auschwitz (nr więźnia 31 341).

Zamordowany 7 czerwca 1942 r. w obozie.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty z Mieczysławą N., miał z nią syna Kazimierza Mieczysława (4 XII 1934-16 IX 2016), adwokata, i córkę Teresę.