Kazimierz Damian Bąbiński

Urodził się 29 października 1895 r. w Stopnicy pow. Opatów. Syn Rudolfa, geometry, i Marii z Marskich.

Uczył się w Gimnazjum im. S. Staszica w Lublinie i w gimnazjum w Radomsku – ukończył siedem klas. Po śmierci ojca przerwał naukę i pracował w kancelarii notarialnej w Częstochowie.

W czasie I wojny światowej od września 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 2 komp. baonu uzupełniającego 1 pp LP Mieczysława Trojanowskiego. Ranny w prawe kolano pod Krzywopłotami (listopad 1914), początkowo przebywał w szpitalu w Pradze, zaś w okresie od 17 lutego do 10 marca 1915 r. leczył się w Teplicach. Następnie przydzielony do 1 komp. IV baonu 5 pp LP. Ranny pod Kościuchnówką (5 lipca 1916 r.). Dowodził wówczas sekcją w 1 komp. 5 pp LP. Leczył się w szpitalu Obrony Krajowej w Rzeszowie. Uzyskał stopień sierż. W okresie od grudnia 1916 do lipca 1917 r. przebywał na kursie oficerskim w Ostrowi-Komorowie. W następstwie kryzysu przysięgowego internowany przez Niemców w Szczypiornie.

W grudniu 1917 r. zwolniony, podjął służbę w POW. Był komendantem podobwodu I w okręgu Lublin.

Od 15 listopada 1918 r. w WP. Służył w 5 pp leg. Dowodził plut. 4 komp. (od 26 listopada), 5 komp. (od listopada 1919), był adiutantem II baonu (od września 1920) i ponownie dowódcą komp. (od grudnia).

Po wojnie 1 czerwca 1921 r. został adiutantem I BP Leg. W październiku objął funkcję szefa adiutantury 1 DP Leg, zaś w lutym 1922 r. został I oficerem sztabu. Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919, w okresie od maja do października 1924 r. zajmował stanowisko szefa sztabu tej dywizji. Następnie powrócił do 5 pp leg, w którym sprawował funkcję adiutanta baonu i dowódcy kadry instruktorskiej pułku (od września 1926 r.). Mianowany 1 stycznia 1928 r. mjr. piech., od kwietnia stał na czele II baonu. W 1930 r. został dowódcą baonu KOP „Nowe Troki”. 1 stycznia 1934 r. awansował na ppłk. piech. Od lutego do marca oddelegowany do Wojskowego Biura Historycznego, w październiku 1935 r. został zastępcą dowódcy 42 pp. Od 15 listopada 1938 r. dowódca 5 pp leg.

Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. 14 września koło Woli Zastawskiej dostał się do niewoli niemieckiej, z której po kilku godzinach zbiegł. Następnie w improwizowanym oddziale dotarł do Mościsk, gdzie ponownie dostał się do niewoli. Po trzech dniach zbiegł ze stacji zbornej w Jarosławiu i w październiku dotarł do Warszawy. Tam w listopadzie wstąpił do SZP/ZWZ/AK. Od 1940 r. był kierownikiem wydz. piechoty i wyszkolenia Oddz. III Komendy Głównej ZWZ, zaś w połowie następnego roku (po podziale Oddz. III) szefem Oddz. III (wyszkolenia, regulaminów i instrukcji bojowych). W czerwcu 1942 r. otrzymał stanowisko komendanta Okręgu Wołyńskiego. Używał m.in. ps. „Luboń”. Awansowany z dniem 20 marca 1943 r. na płk. piech., był organizatorem i pierwszym dowódcą 27 Wołyńskiej DP AK. 5 lutego 1944 r. został inspektorem Komendy Głównej AK. Przewidziany do działalności w „NIE”, nie wziął udziału w powstaniu warszawskim. 16 sierpnia wspólnie z cywilami opuścił miasto, po czym kontynuował działalność konspiracyjną. Od stycznia 1945 r. przez krótki okres czasu II zastępca komendanta głównego „NIE”. Używał ps. „Wiktor”.

2 listopada 1945 r. aresztowany w Warszawie; skazany przez Rejonowy Sąd Wojskowy w Warszawie na karę sześciu lat więzienia, był osadzony w więzieniu we Wronkach. W wyniku amnestii 16 marca 1947 r. został uwolniony.

Leczył się w Poznaniu, potem mieszkał w Warszawie i Gdańsku. Ponownie aresztowany 16 grudnia w Poznaniu, wyrokiem Rejonowego Sądu Wojskowego w Warszawie 30 stycznia 1950 r. został skazany na 10 lat więzienia. Ponownie osadzony we Wronkach, na podstawie amnestii zwolniony 16 grudnia 1953 r.

Zamieszkał w Szczecinku. Od 1954 r. pracował jako referent w Rejonie Przemysłu Leśnego. Zrehabilitowany postanowieniem Sądu Wojewódzkiego dla m. st. Warszawy (z 7 sierpnia 1958 r.), w 1959 r. przeszedł na rentę specjalną.

Zmarł 24 września 1970 r. w Szczecinku. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym na Powązkach w Warszawie kwat. 150.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 4 i 5 kl., Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl., czterokrotnie Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.