Bojownikom niepodległości

Kazimierz Ferdynand Bielawski

(1896–1944)

Urodził się 1 sierpnia 1896 r. we Lwowie. Syn Franciszka i Franciszki.

Uczeń gimnazjum.

W czasie I wojny światowej od 29 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 10 komp. 2 pp LP. Ranny 12 kwietnia 1916 r. pod Wołczeckiem. Po rekonwalescencji w komp. uzupełniającej nr 2. Uzyskał stopień kpr.

Od listopada 1918 r. w WP. Ukończył szkołę podchorążych i otrzymał stopień ppor. piech. Z dniem 1 czerwca 1920 r. awansował na por. piech.

Co najmniej od 1923 do 1935 r. służył w 7 pp leg. Z dniem 1 stycznia 1931 r. awansował na kpt. piech. W 1935 (?) r. został dowódcą 1 komp. baonu KOP „Borszczów”. 19 marca 1939 r. awansował na mjr. piech. 24 sierpnia objął dowództwo III baonu 163 pp rez.

Na jego czele uczestniczył w kampanii 1939 r. Od 14 września stał na czele improwizowanego I baonu 3 pp rez. 29 BP. Brał udział w walkach na Kielecczyźnie i Lubelszczyźnie. Uniknął niewoli i podjął działalność konspiracyjną w szeregach AK.

Poległ podczas powstania warszawskiego w sierpniu 1944 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; „Monitor Polski” nr 260/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; VI Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.