Urodził się 12 stycznia 1893 r. w Warszawie. Syn Fryderyka i Marii z Wolskich.
Uczestnik strajku szkolnego (1905 r.). Ukończył gimnazjum w Warszawie (1910 r.). Wyjechał wówczas na studia do Leodium. Tam w 1911 r. wstąpił do ZWC i „Filarecji”. W 1912 r. przeniósł się na politechnikę w Grenoble. Studiował na Wydz. Elektrycznym i jednocześnie literaturę na tamtejszym uniwersytecie. W Grenoble sprawował funkcję komendanta miejscowego Zw. Strzeleckiego oraz przewodniczącego „Filarecji”. W lipcu 1914 r. przybył na kurs letni Zw. Strzeleckiego do krakowskich Oleandrów.
3 sierpnia przydzielony do 1 komp. kadrowej, z którą 6 sierpnia wyruszył na front ps. „Taternik”. 19 marca 1915 r. przeniesiony do sztabu I Brygady, 28 grudnia powrócił do służby w 1 pp LP, uzyskując stopień sierż. Uczestniczył w kampanii wojennej I Brygady Legionów Polskich. Ranny 6 lipca 1916 r. Leczył się w szpitalu Czerwonego Krzyża w Radomiu. Po wyleczeniu się z ran od 15 października w POW. Był komendantem
obwodu. 5 stycznia 1917 r. mianowany oficerem POW, od 22 czerwca do 27 lipca stał na czele obwodu Łęczyca. W październiku 1918 r. przeniesiony na teren okupacji austriackiej. 4 listopada przeprowadził rozbrojenie wojsk austro-węgierskich w Kozienicach, po czym automatycznie przeszedł do WP.
W stopniu ppor. był adiutantem dowództwa wojskowego w Kozienicach. Od grudnia 1918 r. służył w wojskach łączności. Początkowo w 1 pułku telegraficznym, wkrótce potem objął stanowisko adiutanta baonu radiotelegraficznego. W okresie marca i kwietnia 1919 r. przebywał na kursie adiutantów sztabowych. Skierowany na studia na Wydz. Radiotelegraficznym w École Supérieure d`Eléctricité w Paryżu, po ich ukończeniu w sierpniu 1920 r. powrócił do kraju. Został wówczas komendantem stacji radiotelegraficznej w Poznaniu. W styczniu 1921 r. awansował na kpt. łączn. Był dowódcą klasy podchorążych w Obozie Szkolnym Wojsk Łączności i dowódca komp. w baonie zapasowym rdiotelegraficznym.
Zweryfikowany jako kpt. łączn. z 1 czerwca 1919 r., w latach 1921-1923 służył w 3 płączn, a następnie (1923-1924) w 2 płączn, w którym był p.o. dowódcy baonu. W czerwcu 1924 r. przeniesiony na stanowisko referenta do Szkoły Sztabu Generalnego, a w sierpniu na stanowisko oficera łącznikowego Sztabu Generalnego przy Dyrekcji Poczt i Telegrafów w Warszawie. Od stycznia 1927 r. zastępca delegata Sztabu Generalnego dla spraw łączności przy Ministerstwie Poczt i Telegrafów. 1 stycznia 1928 r. awansował na mjr. łączn. 26 kwietnia został dowódcą II baonu w pułku radiotelegraficznym. Ukończył kurs dla oficerów sztabowych łączności przy WSWoj. W okresie od 13 maja 1929 do 30 grudnia 1934 r. był szefem łączności MSWojsk. 1 stycznia 1932 r. awansował na ppłk. łączn. W tym roku sprawował funkcję delegata na międzynarodową konferencję telekomunikacyjną w Madrycie. Od 1 stycznia 1935 r. pozostawał w dyspozycji ministra Poczt i Telegrafu. 30 czerwca przeniesiony w stan spoczynku. Sprawował funkcję naczelnika wydz. w Dyrekcji Poczt i Telegrafów w Wilnie, a w 1936 r. został wicedyrektorem Okręgu Poczt i Telegrafów w tym mieście.
Członek Zw. Legionistów Polskich (Koło 1 pp LP), stow. „Filarecja”, Stow. Teletechników Polskich, prezes zarządu 3 Okręgu Pocztowego PW.
Podczas II wojny światowej 27 października 1939 r. zwolniony z zajmowanego stanowiska, do 1942 r. pracował jako elektromonter w Wilnie. Następnie wyjechał do Warszawy, gdzie był referentem w Banku Komerycjnym.
Brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach AK.
W styczniu 1945 r. rozpoczął pracę w Ministerstwie Poczt i Telegrafów. 27 marca został wicedyrektorem Dyrekcji Okręgowej Poczt i Telegrafów w Olsztynie. 30 kwietnia 1950 r. przeniesiony w stan spoczynku. Następnie przez dwa miesiące był zatrudniony jako referent w zakładach mięsnych w Olsztynie, po czym podjął pracę na stanowisku elektryka w tamtejszym Przedsiębiorstwie Budownictwa Mieszkaniowego. W 1960 r. przeszedł na emeryturę.
Zmarł 11 listopada 1966 r. w Olsztynie i tam został pochowany.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl., trzykrotnie Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi oraz rumuńskim orderem Gwiazdy Rumunii 4 kl.
Żonaty (od 9 V 1917) z Wiktorią Okuljar, miał z nią syna Leszka (1926-31 VIII 1944), poległego w powstaniu warszawskim, oraz córkę Zofię.
J. Bartkowski, Okręg IV POW-Łódź, „Żołnierz Legionów i POW” nr 1-2/1939; T. Kasprzycki, Kartki z dziennika oficera I Brygady, Warszawa 1934; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; J.M. Majchrowski, Pierwsza Kompania Kadrowa. Portret oddziału, Kraków 2014; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.
