Kazimierz Gawroński

Urodził się 27 listopada 1898 r. w Bolechowie.

Uczeń gimnazjum św. Anny w Brzeżanach (1913-1914).

W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionie Wschodnim. Po jego rozwiązaniu od 23 kwietnia 1915 r. w Legionach Polskich. Służył w baonie uzupełniającym nr 1, w którym ukończył szkołę podoficerską. Do września 1915 r. w 1 komp. I baonu 1 pp LP. Następnie w 9 komp. 6 pp LP. Jesienią 1915 r. ranny pod Kościuchnówką. W maru 1917 r. pełnił służbę w 1 komp. 1 pp LP.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył w Dowództwie Uzupełnień korpusu w Bolechowie. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Talaborfalva.

Zwolniony, został wcielony do 100 pp armii austro-węgierskiej. Walczył na froncie włoskim, gdzie został ranny.

W końcu 1918 r. internowany przez Ukraińców w Dolinie.

Uwolniony, od lipca 1919 r. w Wojsku Polskim. Walczył w składzie 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej. 1 października 1919 r. mianowany ppor. piech. i przydzielony do 20 pp.

W połowie 1921 r. w komp. zapasowej sanitarnej nr 1. Zweryfikowany jako por. san. z 1 czerwca 1919 r., służył w 2 baonie sanitarnym (1923, 1924). W 1928 r. pełnił służbę w Szkole Podchorążych Sanitarnych. Ukończył studia prawnicze, uzyskując dyplom magistra. Awansowany 1 stycznia 1931 r. na kpt. aud., w 1932 r. służył w Wojskowym Sądzie Okręgowym nr I w Warszawie. 19 marca 1939 r. awansował na mjr. aud. Był wówczas podprokuratorem w Wojskowej Prokuraturze Okręgowej nr 1. Następnie szef służby sprawiedliwości Armii „Modlin”.

Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r.

Zmarł 17 marca 1966 r. w Polsce.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych, złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi.