Urodził się 1 marca 1885 r. w Bystrzycy pod Lublinem. Syn Wawrzyńca i Marii ze Żmudów. Brat Jana (zob.).
Ukończył sześć klas szkoły ludowej w Zawichoście.
Wyszkoliwszy się w zawodzie rymarsko-siodlarsko-tapicerskim prowadził zakłady tapicerskie w Ostrowcu, Krakowie i Wiedniu. Na początku XX w. założył w Dzikowie pracownię rymarsko-tapicerską, świadczącą usługi głównie na rzecz dóbr Tarnowskich.
Członek Stałej Drużyny „Sokoła”. Od grudnia 1912 r. należał do Zw. Strzeleckiego w Tarnobrzegu. Założył oddział związku na terenie gminy Zaleszany.
W czasie I wojny światowej na początku sierpnia 1914 r. wstąpił do oddziału J. Piłsudskiego i Legionów Polskich ps. „Słoma”. Służył w 1 komp. I baonu 1 pp LP. Następnie, awansowany na kpr., w 3 komp. II baonu 5 pp LP. Przeszedł cały szlak bojowy I Brygady.
Po kryzysie przysięgowym we wrześniu 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej. Przez pięć miesięcy walczył na froncie włoskim. Ranny, leczył się w szpitalu.
Od 1918 r. w WP. Brał udział w wojnie z bolszewikami. Zdemobilizowany, powrócił do Tarnobrzega.
Ponownie otworzył zakład rymarsko-tapicerski.
W 1920 r. wybrany członkiem Wydz. Tarnobrzeskiego gniazda „Sokoła”, prezes oddziału Zw. Legionistów Polskich w Tarnobrzegu i przewodniczącym Zw. Cechów. Na początku lat 30. został członkiem zarządu, a potem zastępcą prezesa Zarządu Powiatowego Zw. Strzeleckiego. W 1936 r. był jednym z założycieli Zw. Rzemieślników Powiatu Tarnobrzeskiego.
Zmarł 17 stycznia 1961 r. w Tarnobrzegu i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty ze Stefanią Grzebyk, miał z nią syna Artura (1927-2007) oraz córki Janinę (1929-2013) zamężną Harasiewicz i Marię (ur. 1931) zamężną Pawłowską.
„Monitor Polski” nr 218/1931; B. Szwedo, Słownik Legionistów Tarnobrzeskich t. I, Tarnobrzeg 2014.