Urodził się 4 marca 1901 r.
Działacz harcerski w Winnicy. Był drużynowym I Drużyny Harcerskiej im. Stanisława Żółkiewskiego. Należał tam też do POW KN 3. Latem 1919 r. zagrożony aresztowaniem przez bolszewików, zbiegł pod Żmerynkę, gdzie pracował jako czeladnik kowalski. Po wyparciu bolszewików z Winnicy we wrześniu powrócił do tego miasta, gdzie został aresztowany przez Ukraińców. Torturowany w śledztwie, 1 listopada skazano go na karę śmierci. 22 listopada wyprowadzony na egzekucję, wobec wkroczenia do Winnicy wojsk gen. Denikina został uwolniony.
Następnie w WP. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. piech.
W niepodległej Polsce na początku lat 30. urzędnik w starostwie powiatowym w Lubomlu na Wołyniu, zaś w 1935 r. mieszkał w Łucku.
W 1939 r. zmobilizowany do WP. Podczas kampanii 1939 r. 19 września przeszedł w Zawiasach na Litwę, dzie został internowany. Po aneksji Litwy przez Sowietów od 13 lipca 1940 r. przebywał w obozie jenieckim w Kozielsku. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej (22 czerwca 1941) 2 lipca przewieziony do obozu w Griazowcu. 3 września zwolniony, wstąpił do Armii Polskiej w ZSSR. Razem z nią w 1942 r. przeszedł na Bliski Wschód. W 1946 r. jako kpt. rez. piech. był zastępcą szefa Ekspozytury Informacyjnej „W” 2 Korpusu Polskiego.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi z mieczami.
A. Holiczenko, Żołnierze tajnego frontu. Lista imienna KN3 POW-Wschód, 1914-1921, Olsztyn 2012; „Monitor Polski” nr 251/1931; W. Nekrasz, Harcerze w bojach w latach 1914-1921 t. 1, Warszawa 1930; Rocznik oficerski rezerw 1934; „Wołyński Dziennik Wojewódzki” nr 3/1935.