Kazimierz Głuchowski

Urodził się 11 września 1885 r. w Kamiennej pow. Nadwórna. Syn Grzegorza i Jadwigi z Krzyżanowskich (?).

Po ukończeniu studiów w 1906 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie do 24 maja 1913 r. był sekretarzem wydz. oświaty Zw. Narodowego Polskiego. Pracował jako dziennikarz – w 1908 r. redagował „Strumień” w Westfield, był współredaktorem „Dziennika Narodowego” w Chicago (1910 r.), a w 1911 r. „Dziennika Związkowego” w tym mieście. W 1913 r. został redaktorem naczelnym „Rekordu Codziennego” w Clevaland, zaś potem założył tam i redagował „Kurier Codzienny” (1914 r.). Od końca 1912 r. należał do Komitetu Narodowego Polskiego i w okresie od 1 maja 1913 do 11 stycznia 1914 r. był sekretarzem jego Komitetu Wykonawczego.

Współorganizator Zw. Sokołów Polskich w Ameryce.

W czasie I wojny światowej w sierpniu 1914 r. jako delegat Komitetu Obrony Narodowej wyjechał do kraju. W trakcie podróży do Roterdamu statek, którym płynął, został zatrzymany przez Anglików i odprowadzony do portu w Queenstown, gdzie przez kilka tygodni był przetrzymywany. W końcu września przybył do Krakowa i 1

października dokooptowano go jako zastępcę delegata Komitetu Oobrony Narodowej w NKN. W listopadzie wyjechał na kilka miesięcy do USA – m.in. wiózł materiały o Legionach i informacje o sytuacji politycznej. Po powrocie służył w Dep. Wojskowym NKN – był kierownikiem administracji wydawnictw. 8 września 1915 r. mianowany chor. kanc., 1 listopada 1916 r. awansował na ppor. kanc. Od 6 kwietnia do 15 maja 1917 r. kierownik Powiatowego Urzędu Zaciągu w Sosnowcu.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zgłosił się do WP. Dekretem z 7 maja 1919 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako ppor. rez. art. z 1 czerwca 1919 r.

Redagował „Monitor Polski” oraz pomagał w założeniu Polskiej Agencji Telegraficznej. 23 września 1919 r. mianowany konsulem w Kurytybie (Brazylia), od 1 stycznia 1920 do 31 maja 1922 r. przebywał na tej placówce. Po powrocie do kraju 1 czerwca 1923 r. zwolniony z MSZ.

Należał do organizatorów i był prezesem utworzonego 6 lutego 1928 r. Zw. Pionierów Kolonialnych. Wysunął ideę kolonizacji Angoli i zainicjował pierwszą wyprawę badawczą do tego kraju (1928 r.). Od 3 listopada 1928 do 1929 r. był prezesem Ligi Morskiej i Rzecznej. Pracując w dziale prasowym MSW prowadził akcje propagandowe zmierzające do rozbudzenia w społeczeństwie chęci posiadania własnych kolonii. Powróciwszy do USA został dyrektorem publicystyki w linii Gdynia-Ameryka.

Po wybuchu II wojny światowej objął kierownictwo redakcji pisma „Jedność-Polonia” w Baltimore, a następnie „Dziennika dla Wszystkich” w Buffalo. W 1941 r. został prezesem Stow. Wydawców i Dziennikarzy Polskich w Ameryce. Po rozpoczęciu rekrutacji do WP w Kanadzie wyjechał do obozu w Windsor i objął funkcję szefa propagandy.

Zmarł 15 września 1941 r. na terenie obozu.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Żonaty z Jadwigą Rybarczyk, miał córkę Jadwigę zamężną Korsak oraz syna Macieja.