Urodził się 4 września 1877 r. w Wachnówce pow. Berdyczów. Syn Zygmunta, lekarza, i Cecylii z Draczewskich.
Uczył się w Niemirowie, a potem w gimnazjum w Kamieńcu Podolskim, w którym w 1899 r. uzyskał maturę. Następnie podjął studia na Wydz. Fizyko-Matematycznym uniwersytetu w Kijowie, absolutorium uzyskał w 1904 r. Na znak protestu przeciwko postawie prof. uniwersytetu szkalującymi m.in. Polaków, wraz z innymi studentami opuścił uczelnię.
Pracował jako chemik przy cukrowni. W 1906 r. został asystentem prof. Stanisława Kalinowskiego przy pracowni fizycznej Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie. Wkrótce potem podjął pracę jako nauczyciel w szkole powszechnej przy ul. Nowy Świat. W 1908 r. zdał egzamin dyplomowy w Odessie. Odtąd pracował jako nauczyciel szkół średnich i powszechnych m.in. na pensji p. Kochanowskiej oraz w gimnazjum Jana Kreczmara. W latach 1910-1916 nauczyciel w Seminarium Nauczycielskim w Ursynowie.
Członek zarządu Stow. Polskich Nauczycieli Szkół Średnich (1912-1914).
W czasie I wojny światowej został komisarzem 8 okręgu Straży Obywatelskiej w Warszawie. Po jego zorganizowaniu powrócił do pracy dydaktycznej w gimnazjum Kreczmara i w seminarium w Ursynowie. Od września 1916 r. dyrektor Seminarium Nauczycielskiego w Siennicy koło Mińska Mazowieckiego.
W niepodległej Polsce poza funkcją dyrektora seminarium był przewodniczącym Powiatowej Rady Szkolnej oraz Dozoru Szkolnego gminy Siennica. Przez wiele lat radny gminy.
Brał udział w budowie szkół w Kośminach i Łękawicy, w latach 1923-1925 przewodniczył komitetowi budowy nowego gmachu seminarium w Siennicy. Po likwidacji seminarium (1937 r.) objął stanowisko dyrektora Państwowego Gimnazjum Męskiego w Siennicy.
Podczas II wojny światowej od 1 listopada 1939 do lipca 1944 r. brał udział w tajnym nauczaniu w zakresie gimnazjum i liceum.
Od 1944 r. powrócił do pracy w szkolnictwie w Siennicy. Od 1945 r. dyrektor Gimnazjum Ogólnokształcącego i Liceum Pedagogicznego, a po reorganizacji szkół czteroletniego Liceum Pedagogicznego. W 1950 r. uzyskał roczny urlop zdrowotny.
Zmarł 12 sierpnia 1951 r. w Siennicy i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym.
Odznaczony Medalem Niepodległości, w PRL otrzymał złoty Krzyż Zasługi.
Żonaty (od 1922 r.) z Hipolitą Joanną Selmonowicz, miał syna Stanisława (14 V 1923-16 VI 1989), nauczyciela.
Wraz z żoną jest patronem siennickich szkół.
„Monitor Polski” nr 6/1934; Słownik biograficzny nauczycieli zasłużonych dla oświaty i Związku Nauczycielstwa Polskiego w powiecie Mińsk Mazowiecki, zesz. pierwszy, Mińsk Mazowiecki 2005.