Urodził się 22 lutego 1866 r. w Łomży. Syn Jana, urzędnika, i Wiktorii z Mirgerów.
W 1885 r. ukończył szóstą klasę gimnazjum filologicznego w Łomży, po czym 18 marca 1886 r. podjął zawodową służbę wojskową w armii rosyjskiej. Ukończył szkołę junkrów (1888 r.). Awansowany w 1889 r. na ppor. piech., w 1893 r. na por. piech., w 1897 r. otrzymał stopień sztabskpt. piech., a w 1905 r. kpt. piech.
W czasie I wojny światowej brał udział w walkach na froncie niemieckim. We wrześniu 1914 r. dostał się do niewoli, w której przebywał do 6 grudnia 1918 r.
Uwolniony, 13 grudnia wstąpił do WP. W stopniu mjr. piech. (z dniem 7 listopada 1918) był kolejno zastępcą komendanta PKU w Łowiczu (od 10 stycznia 1919 r.), komendantem PKU w Miechowie (od 12 września) i w Mińsku Mazowieckim (od 12 grudnia). 29 lipca 1920 r. został szefem wydz. V sztabu DOGen Kielce.
W 1921 r. awansowany na płk. piech., w listopadzie został szefem wydz. poboru DOK nr X w Przemyślu. Zweryfikowany jako płk piech. z 1 czerwca 1919 r., 31 października 1923 r. w stopniu tyt. gen. bryg. przeniesiony w stan spoczynku.
Zmarł 1 sierpnia 1931 r. w Przemyślu i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Głównym kwat. 19.
Pośmiertnie odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty z Zofią Irzkowską, miał z nią dziecko.
T. Kryska-Karski, S. Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Warszawa 1991; „Monitor Polski” nr 6/1934; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; P. Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994.