Urodził się 19 maja 1890 r. w m. Hulcze pow. Sokal. Syn Józefa i Heleny ze Stumpfów.
Ukończył studia prawnicze, uzyskując doktorat.
Od 4 listopada 1918 r. w stopniu por. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Należał do załogi odcinka II.
Po wyparciu przeciwnika z miasta 25 listopada wcielony do I baonu 1 pstrz lwowskich (potem: 38 pp). Później służył w audytoriacie. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Zweryfikowany jako mjr rez. KS z 1 czerwca 1919 r.
W niepodległej Polsce był dyrektorem BGK w Łodzi, Lwowie i Warszawie.
Podczas II wojny światowej aresztowany przez Niemców.
Rozstrzelany 23 grudnia 1943 r. we Lwowie.
Odznaczony orderem Polonia Restituta 5 (?) kl. i Medalem Niepodległości.
Żonaty (od około 1920 r.) z Haliną Knorr, miał z nią synów Witolda (ok. 1925-23 XII 1943) i Andrzeja (ok. 1927-23 XII 1943), rozstrzelanych wraz z ojcem.
„Monitor Polski” nr 6/1934; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.