Bojownikom niepodległości

Kazimierz Gubic

(1887-1946)

Urodził się 3 lub 13 lutego 1887 r. w Warszawie. Syn Macieja i Feliksy z Domańskich.

Ukończył studia na Politechnice Lwowskiej, uzyskując dyplom inżyniera budowy maszyn. Należał do Koła Mechaników.

W czasie I wojny światowej od 4 sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich ps. „Podkowiński”. W stopniu kpr. służył w 4 komp. I baonu 1 pp LP, od 10 maja 1915 r. w okm pułku oraz od 8 października w jej prowianturze.

W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnym mieście. W roku akademickim 1932-1933 pracował jako asystent przy laboratorium maszyn Politechniki Warszawskiej.

Członek Stow. Techników Polskich.

Po II wojnie światowej pracował jako zastępca naczelnika biura zaopatrzenia technicznego Centralnego Zarządu Motoryzacji.

Zginął 19 sierpnia 1946 r. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie kwat. B-6.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, w PRL otrzymał order Krzyża Grunwaldu 3 kl. i złoty Krzyż Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 64/1937
Źródła

„Monitor Polski” nr 64/1937; Program na rok akademicki 1932/33, Warszawa 1932; Sprawozdanie Koła Mechaników słuchaczów Politechniki Lwowskiej za rok administracyjny 1910/11, Lwów 1911; Sprawozdanie Koła Mechaników słuchaczów Politechniki Lwowskiej za rok administracyjny 1911/12, Lwów 1912; „Życie Warszawy” nr 229/1946.