Kazimierz Haber

Urodził się 6 lutego 1872 r. w majątku Łojewo pow. Inowrocław. Syn Jana i Zofii z Padlewskich. Uczył się w gimnazjum w Inowrocławiu. Tam należał do Tow. T. Zana. W wieku 19 lat podjął się samodzielnego gospodarowania w Łojewie. W krótkim czasie doprowadził majątek do rozkwitu; był jednym z najlepszych gospodarzy na terenie Wielkopolski i Kujaw. Odbył obowiązkową służbę wojskową w armii niemieckiej w charakterze jednorocznego ochotnika w 17 pap w Bydgoszczy (1 października 1895-1 października 1896). Chcąc poświęcić się działalności społecznejw 1903 r. sprzedał majątek i przeniósł się do Poznania. Pracował m.in. jako mąż zaufania rady nadzorczej Banku Spółek Zarobkowych i członek rady nadzorczej Banku Kredytowego. Działał na rzecz utrzymywania w rękach polskich majątków ziemskich, za co nękany był przez władze niemieckie różnymi procesami. W czasie I wojny światowej 30 sierpnia 1914 r. zmobilizowany do armii niemieckiej, dowodził kolumną amunicyjną artylerii na froncie wschodnim. W lutym 1915 r. został inspektorem prowiantury. Po chorobie przeniesiony do garnizonu w Bydgoszczy, a potem do wojskowych Zakładów Żywnościowych w Poznaniu. Na początku listopada 1918 r. zorganizował w POW Zaboru Pruskiego grupę, która ochroniła przed wywiezieniem materiały wojenne o łącznej wartości 11 mln marek. Uczestnik powstania wielkopolskiego. Służył w intendenturze, był nazywany żywicielem armii powstańczej. Szef sekcji II (żywnościowej) Szefostwa Aprowizacji, zastępca intendenta. Dekretem Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej z 9 kwietnia 1919 r. mianowany kpt. gosp., a 31 lipca mjr. gosp. Czasowo (26 października-9 listopada) pełnił obowiązki intendenta DStrz Pomorskich. 10 listopada urlopowany, a 6 lipca 1920 r. przeniesiony do rezerwy. Już 15 lipca zgłosił się do służby w intendenturze DOGen w Poznaniu. 25 września został komendantem Obozu Ćwiczeń w Biedrusku koło Poznania. W 1922 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako mjr rez. adm.-gosp. z 1 czerwca 1919 r. Nabył majątek Kołdrąb w Wielkopolsce i w nim gospodarował. Członek Zw. Weteranów Powstań Narodowych 1914-1919. Zmarł 10 lipca 1933 r. w Poznaniu. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Trzemesznie. Odznaczony Krzyżem Walecznych, pośmiertnie otrzymał Medal Niepodległości. Żonaty (od 1899 r.) z Izabellą Kozińską, miał z nią synów Jana (7 VII 1900-14 II 1985), prof. prawa, i Mariana, malarza oraz kolekcjonera.