(1891–po 1940)
Urodził się 3 marca 1891 r. w Warszawie. Syn Edwarda i Seweryny ze Złoczewskich.
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) mieszkał w rodzinnym mieście. Pracował jako urzędnik.
Podczas II wojny światowej schwytany 12 sierpnia 1940 r. przez Niemców podczas łapanki w Warszawie. Osadzony w koszarach przy ul. Podchorążych, został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Auschwitz, gdzie dotarł 15 sierpnia 1940 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Źródła
W. Bartoszewski, Warszawski pierścień śmierci 1939–1944, Warszawa 1970; „Monitor Polski” nr 217/1932.