Bojownikom niepodległości

Kazimierz Jurewicz

(1896–po 1945)

Urodził się 26 sierpnia 1896 r. we wsi Bujwidanice na Litwie. Syn Jana.

Ukończył sześć klas gimnazjum.

W czasie I wojny światowej od 1916 r. w POW ps. „Edward”.

Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.

W niepodległej Polsce w Policji Państwowej. Od 1 lipca 1923 do 3 marca 1925 r. służył w policji granicznej Polesia. Następnie (4 marca 1925–4 maja 1926) w stopniu aspiranta był kierownikiem ekspozytury służby śledczej w Pińsku. Potem do 28 września 1926 r. zastępca komendanta powiatowego policji w tym mieście. Od 29 września 1926 do 3 listopada 1929 r. kierownik komisariatu w Pińsku, zaś od 4 listopada 1929 do 23 sierpnia 1931 r. zastępca komendanta powiatowego policji w Pińsku. Od 28 września 1932 r. zajmował stanowisko kierownika komisariatu policji w Suwałkach i Łomży, od 29 marca 1935 r. w stopniu podkomisarza był kierownikiem komisariatu w Łomży.

Podczas II wojny światowej w czasie kampanii 1939 r. po agresji sowieckiej 19 września przeszedł w Zawiasach na Litwę, gdzie został internowany. Po aneksji Litwy przez Sowietów 15 lipca 1940 r. osadzony w obozie jenieckim w Kozielsku. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej (22 czerwca 1941) 2 lipca przewieziony do obozu w Griazowcu. W następstwie podpisania umowy Sikorski-Majski 3 września został uwolniony. Wstąpił wówczas do Armii Polskiej w ZSSR.

Zmarł po 1945 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Żonaty z Kazimierą Szałkowską, miał jedno dziecko.

Źródła

Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Wojtkowski, Listy proskrypcyjne funkcjonariuszy Policji Państwowej sporządzone przez NKWD, w: Zbrodnia nie ukarana Katyń-Twer-Charków, Warszawa 1996; Zarządzenie prezydenta z 10 X 1931.