Kazimierz Lang

Urodził się 17 kwietnia 1895 r. w Sidorowie pow. Skałat.

W czasie I wojny światowej od 6 sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich. Służył w 2 komp. I baonu 1 pp LP. Ranny podczas bitwy pod Łowczówkiem (22-26 grudnia). Po rekonwalescencji powrócił do komp. Awansował na st. szer. Ranny, w połowie sierpnia 1915 r. leczył się w szpitalu zorganizowanym w fabryce cygar w Krakowie. Następnie powrócił do komp. Ranny w listopadzie na Wołyniu. Po rekonwalescencji w komp. uzupełniającej nr 1. 16 maja 1916 r. skierowany na front, walczył na Wołyniu. W 1917 r. w komp. rekruckiej 1 pp LP, a końcu czerwca był żołnierzem 6 komp. 1 pp LP. Uzyskał stopień plut.

Po 1918 r. w WP. Mianowany 1 czerwca 1919 r. ppor. piech. Służył w 1 pp leg. W czerwcu 1921 r. posiadał stopień por. piech. Wkrótce potem przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r., 19 marca 1939 r. awansował na kpt. rez. br. panc.

Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej. Należał do Organizacji Orła Białego i Zw. Strzeleckiego, potem do ZWZ ps. „Grzyb”. Był organizatorem i od października 1939 r.dowódcą grupy konspiracyjnej, która sformowała 7 pp leg  ZWZ/AK w Warszawie. Wobec groźby aresztowania w końcu maja 1940 r. na kilka miesięcy musiał opuścić. Aresztowany przez Niemców podczas odprawy dowódców w lokalu we Włochach przy ul. Fabrycznej 4 (1 lutego 1942), był torturowany w śledztwie w al. Szucha. W następstwie tortur znalazł się w szpitalu więziennym.

Roztrzelany  28 maja 1942 r. w zbiorowej egzekucji pod Magdalenką w lesie sękocińskim.