Urodził się 8 lutego 1895 r. we Lwowie. Syn Jana i Zofii.
Od 4 listopada 1918 r. w stopniu ppor. piech. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Należał do załogi odcinka VI (pododcinek Kleparów).
Po wyparciu przeciwnika z miasta 25 listopada wcielony do I baonu 2 pstrz lwowskich (potem: 39 pp). W jego składzie walczył z Ukraińcami i bolszewikami.
Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., w pułku tym służył co najmniej do 1924 r. Awansowany 1 lipca 1925 r. na kpt. piech., był oficerem KOP. W 1928 r. w 53 pp. Przed 1932 r. przeniesiony w stan spoczynku.
Mieszkał we Lwowie.
Podczas II wojny światowej aresztowany przez Sowietów.
Wywieziony na podstawie listy nr 055/4 z 5-9 maja 1940 r., wkrótce potem został zamordowany na terenie Ukrainy, zapewne w Kijowie.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty z Wacławą N. (zob.).
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Korpus Ochrony Pogranicza. W drugą rocznicę objęcia służby na granicach Rzeczypospolitej 1925-1926, Warszawa brw; „Monitor Polski” nr 258/1933; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934; Ukraiński ślad Katynia, Warszawa 1995.