Bojownikom niepodległości

Kazimierz Litorowicz

(1885-po 1945)

Urodził się 3 maja 1885 r. w Oszmianie. Syn Aleksandra i Marii z d. Mackojo (?).

W czasie I wojny światowej w armii rosyjskiej.

Po 1918 r. w WP. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Zweryfikowany jako kpt. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.

W niepodległej Polsce mieszkał w Nowogródku. Pracował jako urzędnik. W 1937 r. był referendarzem w wydz. rolnictwa i reform rolnych.

W 1939 r. zmobilizowany do WP.

Podczas kampanii 1939 r. po agresji sowieckiej 19 września w Mejszagole przeszedł na Litwę, gdzie został internowany. Po aneksji Litwy przez Sowietów 14 lipca 1940 r. przewieziony do obozu w Kozielsku. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej (22 czerwca 1941) 2 lipca przewieziony do obozu w Griazowcu. Po podpisaniu umowy Sikorski-Majski 3 września uwolniony, wstąpił do Armii Polskiej w ZSSR.

Zmarł po 1945 r.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 64/1938
Źródła

„Monitor Polski” nr 64/1938; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; „Życie Nowogródzkie” nr 1/1937.