Bojownikom niepodległości

Kazimierz Okoniewski

(1886–1941)

OkoniewskiUrodził się 6 grudnia 1886 r. w Nowym Białczu w Wielkopolsce. Syn Jana, nauczyciela, i Stanisławy z Likowskich. Brat Stanisława (zob.).

Ukończył gimnazjum klasyczne oraz Technische Staatlehranstalt w Chemnitz i ekonomię w Akademii Poznańskiej.

Od 1900 r. należał do Towarzystwa T. Zana.

W 1914 r. zmobilizowany do armii niemieckiej.

W 1918 r. współorganizator i zastępca komendanta grupy Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego w Poznaniu.

Uczestnik powstania wielkopolskiego, trzech powstań śląskich i walk z bolszewikami.. W 1921 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. adm. gosp. z 1 czerwca 1919 r.

Pracował w banku i handlu. Od 1926 r. organizator i dyrektor Radia Poznańskiego. W końcu lat 30. sprawował funkcję dyrektora rozgłośni poznańskiej Polskiego Radia. Współpracownik czasopisma „Tydzień Radiowy”.

W 1921 r. był współorganizatorem Związku Oficerów Rezerwy w Poznaniu, a także okręgu Związku Rezerwistów w tym mieście, delegatem zarządu głównego i prezesem okręgu poznańskiego Związku Peowiaków, współorganizatorem i sekretarzem okręgu poznańskiego Ligi Morskiej i Kolonialnej.

Zmarł 6 lipca 1941 r. w Warszawie.

Odznaczony Krzyżem Walecznych, dwukrotnie złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Niepodległości, czechosłowackim orderem Lwa Białego 5 kl. i francuskimi Palmami Akademickimi..

Żonaty (od 29 IV 1915) z Heleną Likowską, miał z nią synów Bogdana (6 XI 1918–6 IX 1993), ekonomistę, i Włodzimierza (31 VIII 1921–13 III 2015), kapłana, oraz córkę Danutę (13 I 1926–14 VII 1988) zamężną Stróżyńską.

Źródła

S. Łoza, Czy wiesz kto to jest? t. 1, 2, Warszawa 1938, 1939; „Monitor Polski” 1933, nr 63; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.