Urodził się 15 grudnia 1846 r. w Bobowej. Syn Franciszka i Katarzyny ze Śliwińskich.
Był czeladnikiem krawieckim.
Uczestniczył w powstaniu styczniowym w oddziale gen. Mariana Langiewicza, płk. Dionizego Czachowskiego i Edwarda Dunajewskiego. Uczestniczył w walkach na Kielecczyźnie i Sandomierszczyźnie między innymi w bitwach pod Chrobrzem (17 marca 1863), Grochowiskami (18 marca) i Stefanówką. Był ranny. Awansował na kpr.
W końcu XIX wieku osiadł w Tarnowie, gdzie był mistrzem krawieckim.
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) zweryfikowany jako ppor. weteran.
Zmarł 24 maja 1936 r. w Tarnowie i został pochowany na tamtejszym Starym Cmentarzu kwat. V.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.
Żonaty (od 1866) z Julią Wężowicz, miał z nią sześcioro dzieci, a od 1875 r. Antoniną Zygadło, z którą miał dziewięcioro dzieci między innymi synów Stanisława, Leona i Teodora.
„Monitor Polski” 1932, nr 109; Zgon weterana 1863 r., „Gazeta Lwowska” nr 120/1936.