Urodził się 8 maja 1890 r. w Wilnie. Żyrardowie. Syn Adolfa. Uczeń szkoły handlowej w Zgierzu.
W niepodległej Polsce po 11 listopada 1918 r. służył w Wojsku Polskim. Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r. W roku 1921 przydzielony do 63 pp. następnie służył w 82 pp (1923). Następnie w Instytucie Badawczym Broni Chemicznej (potem: Wojskdo 63. pp. owy Instytut Przeciwgazowy). Awansowany 1 stycznia 1928 r. na mjr. uzbr. Wiosną 1939 r. kierował laboratorium w dziale sprzętowo–materiałowym.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku. Zamordowany w kwietniu 1940 w Katyniu.
Żonaty z Wandą Kiernicką.
Odznaczony czterokrotnie Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.
Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; Monitor Polski 1931, nr 179; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932, 1939.