Urodził się 11 marca 1896 r. w Drohobyczu. Syn Romana Ludwika, brat Józefa (zob.).
Studiował medycynę.
Od 1 listopada 1918 r. w stopniu pchor. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Służył w lotnym patrolu sanitarnym.
Zweryfikowany jako kpt. plek. ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r. W 1923 r. był lekarzem w szpitalu rejonowym w Stryju z tym jednak, iż został odkomenderowany celem dokończenia studiów na Uniwersytecie Lwowskim. Dyplom lekarski uzyskał 4 lipca 1925 r. Następnie pełnił służbę w 9 Szpitalu Okręgowym. Awansowany 1 stycznia 1931 r. na mjr. lek. dr., co najmniej od 1932 do 1934 r. służył w szefostwie sanitarnym OK nr IX. Wiosną 1939 r. zajmował stanowisko starszego ordynatora oddziału skórno-wenerycznego 7 Szpitala Okręgowego. Od sierpnia komendant szpitala polowego 14 DP.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. W czasie okupacji należał do AK.
Po wojnie w kraju. Od 1945 r. mieszkał w Chorzowie. Był tam organizatorem lecznictwa ambulatoryjnego i szpitalnego. Pracował jako lekarz dermatolog. Członek Polskiego Tow. Lekarskiego
W 1978 r. ofiarował 1 mln zł na budowę Domu Lekarza Seniora, ponadto w testamencie na ten cel przekazał dodatkowo 800 000 zł.
Zmarł 9 listopada 1979 r.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Niepodległości.
Jest patronem Domu Lekarza Seniora w Warszawie.
L. Jóźków, Lwowianie w lecznictwie Górnego Śląska, w: Niezwykła więź Kresów Wschodnich i Zachodnich. Wpływ lwowian na rozwój nauki i kultury na Górnym Śląsku po 1945 roku, Katowice 2012; Lista starszeństwa oficerów zawodowych korpusu sanitarnego 1934; „Monitor Polski” nr 258/1933; Obrona Lwowa 1–22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Polski Almanach Medyczny na rok 1956, Warszawa 1957; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.