Kazimierz Urbański

Urodził się 20 marca 1891 r. we Wrześni. Syn Piotra i Franciszki z Owczarzaków.

Od 1897 r. kształcił się w sześcioklasowej Katolickiej Szkole Ludowej we Wrześni. Uczestniczył w strajku dzieci we Wrześni (1901-1902). Po ukończeniu szkoły od 1904 do 1910 r. uczył się zawodu malarza. Następnie pracował w branży tekstylnej w Poznaniu. Jako działacz niepodległościowy skazany na trzy miesiące więzienia.

W czasie I wojny światowej od października 1914 do 1916 r. w armii niemieckiej. Służył w 3 komp. 345 pp. Ranny w okolicach Wilna w 1915 r. Po półrocznym pobycie w szpitalu uznany za inwalidę.

Pracował w zakładach samolotowych „Albatros” w Pile. Przeniesiony do szkoły pilotów w Golm koło Poczdamu. Podczas rewolucji w Niemczech na początku listopada 1918 r, opuścił Berlin, powracając do Wrześni.

Uczestnik powstania wielkopolskiego. Od 28 grudnia 1918 r. w składzie 2 komp. baonu wrzesińskiego brał udział w walkach. Ranny 8 stycznia 1919 r. pod Szubinem, dostał się do niewoli niemieckiej. Skazany przez niemiecki sąd wojenny na osiem lat fortecy, został umieszczony w obozie jenieckim w Altdamm, skąd zbiegł 4 maja i powrócił do komp. Służył w 4 pstrz wlkp (potem: 58 pp). Jako inwalida 31 sierpnia w stopniu szer. przeniesiony do rezerwy.

W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnym mieście. Od października 1919 r. pracował w kasie kolejowej i ekspedycji kolejowej. W 1924 r. podjął pracę u brata Stanisława, a potem był kupcem.

Należał do Stronnictwa Demokratycznego.

Działacz Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, w latach 1928-1939 jego skarbnik i wiceprezes we Wrześni.

Podczas II wojny światowej pracował jako magazynier i ekspedient w firmie zbożowej Paula Willego.

Po II wojnie światowej pracował w firmie rodzinnej, a po jej upaństwowieniu w 1949 r. w Urzędzie Wodno-Melioracyjnym we Wrześni. Od 1950 do 1957 r. był referentem i kierownikiem działu zaopatrzenia w Zarządzie Budownictwa Wiejskiego. Następnie na rencie.

Członek Stronnictwa Demokratycznego i Związku Bojowników o Wolność i Demokrację.

Zmarł 26 grudnia 1971 r. we Wrześni i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym.

Odznaczony Medalem Niepodległości, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 5 kl.

Żonaty z Felicją Ciesielską, miał dwoje dzieci.