Klemens Jerka

Urodził się 23 listopada 1896 r. w Rudzie koło Żuromina. Syn Wincentego i Elżbiety z Kuczmarskich.

Ukończył Gimnazjum Polskie w Płocku. W 1912 r., podczas nauki szkolnej, należał do tajnego pierwszego zastępcu skautowego „Orłów”. Studiował w szkole technicznej w Warszawie.

W czasie I wojny światowej w POW ps. „Powała”.

W 1920 r. wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w walkach z bolszewikami. Następnie w rezerwie.

Pracował na roli w Lubowidzu oraz prowadził młyn. Był radnym gminnym w Lubowidzu oraz powiatowym w Mławie.

Działacz społeczny; należał do Towarzystwa Rolniczego, Kółka Rolniczego i Kasy Stefczyka. Sekretarz Powiatowego Komitetu PW i WF.

Naczelnik OSP w Lubowidzu. Od 1929 r. oficer, a od 1930 r. instruktor powiatowy pożarnictwa w Mławie, a od 1932 r. w Sandomierzu. Był tam też komendantem OSP.

Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej. Jako kpt. poż. od jesieni 1939 r. był współorganizatorem i komendantem tajnej Polskiej Organizacji Wojskowej w Sandomierzu ps. „Podkowa”. Potem szef referatu organizacyjnego w Komendzie Obwodu ZWZ/AK w Sandomierzu. 8 marca 1944 r. aresztowany przez Niemców, został osadzony na zamku w tym mieście. 28 lipca osadzony w obozie koncentracyjnym w Auschwitz. Przewieziony do obozu koncentracyjnego w Neuengamme (nr więźnia 47 975) oraz do obozu zewnętrznego w Hamburgu.

Tam zmarł 26 lutego 1945 r. i został pochowany na tamtejszym cmentarzu Ohlsdorf.

Odznaczony Medalem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi.

Żonaty z Barbarą N.