Bojownikom niepodległości

Konrad Bandura

(1892–po 1937)

Urodził się 19 lutego 1892 r. w Częstochowie. Syn Wincentego i Antoniny z Drabików.

Mieszkał w Suchej, gdzie pracował jako fotograf.

W czasie I wojny światowej od 4 września 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 5 komp. 3 pp LP. Dostał się do niewoli rosyjskiej 27 października pod Sołotwiną, zdołał z niej zbiec i przez Finlandię, Szwecję i Niemcy przybył do Stacji Zbornej LP w Pradze, a potem powrócił do pułku. Był żołnierzem 8 komp. W końcu stycznia 1916 r. chory, leczył się w szpitalu garnizonowym nr 11 w Pradze. Potem służył w 9 komp. 2 pp LP. Ranny 7 sierpnia 1916 r. Przebywał w szkole inwalidów w Krakowie i 17 września został superarbitrowany – uznany za tymczasowo niezdolnego do służby.

W niepodległej Polsce mieszkał w Częstochowie. Pracował jako urzędnik i fotograf.

Zmarł po 1937 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Żonaty z Anną Sieińską.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; M. Cisek, M. Miodoński, W. Motyka, Wiara i wierność. Wkład Żywiecczyzny w czyn niepodległościowy 1914-1918, Milówka 2018; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; „Monitor Polski” nr 64/1937; VI Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.