Bojownikom niepodległości

Konstancja Łubieńska

(1882-1937)

łubieńska konstancjaUrodziła się 19 lub 30 sierpnia 1882 r. w majątku Czułczyce. Córka Tadeusza Wojciecha Moraczewskiego-Trzecieskiego i Władysławy ze Zglinickich.

W 1899 r. podjęła tajne nauczanie na wsi.

W czasie wojny rosyjsko-japońskiej pracowała jako pielęgniarka i opiekunka oświatowa w szpitalu w Charbinie.

W 1906 r. zamieszkała w Warszawie i kontynuowała tajne nauczanie.

W czasie I wojny światowej w 1915 r. wyjechała do Mińska Litewskiego, gdzie pracowała w Komitecie Pomocy Ofiarom Wojny. Była w nim przewodniczącą sekcji oświatowej. Od października 1917 r. należała do Koła Polek im. Ks. Józefa Poniatowskiego w Mińsku Litewskim. Była jedną z przywódczyń tej organizacji (potem jego przewodnicząca).

Ob. Łubieńska, przewodnicząca Koła Polek w Mińsku Litewskim, odznaczająca się nadzwyczajną inicjatywą w pracy społecznej, w czasie formowania I-go Korpusu, brała czynny udział w pomocy zaopatrywania żołnierzy, a w czasie walk z bolszewikami w Mińsku urządziła z narażeniem życia skład broni dla naszych partyzantów, oraz brała czynny udział w walkach.

Ob. Łubieńska oddała swą współpracą z P.O.W. wielkie usługi, stając ochotniczo z prawdziwym poświęceniem w szeregach Organizacji w najtrudniejszych warunkach.

Po rozbrojeniu I Korpusu Polskiego latem 1918 r. wyjechała do Warszawy, gdzie pod jej kierownictwem powstało Pogotowie Wojenne Koła Kobiet, stanowiące intendenturę oddziałów polskich walczących z okupacją niemiecką.

W czasie wojny z bolszewikami kierowała pracami Koła Polek podczas obrony Lwowa, kierowała akcją gospód żołnierskich podczas ofensywy kijowskiej w maju 1920 r. i obrony Warszawy w sierpniu tego roku.

Po zakończeniu wojny była jedną z inicjatorek Komitetu Przysposobienia Kobiet do Obrony Kraju i jego pierwszą przewodniczącą (1922-1924). Następnie wiceprzewodnicząca Unii Polskich Związków Obrończyń Ojczyzny.

Zmarła 4 maja 1937 r. w Warszawie i została pochowana na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym na Powązkach kwat. 107.

Odznaczona Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 4 (?) kl. i Krzyżem Walecznych.

Zamężna z Kazimierzem Łubieńskim.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 93/1937
Źródła

Ci, którzy odeszli…, „Naród i Wojsko” 1937, nr 20; „Monitor Polski” 1937, nr 93; I. Ziemiański, Praca kobiet w P.O.W.-Wschód, Warszawa 1933.