Urodził się 31 maja 1897 r. w Wiaźnikach w guberni włodzimierskiej. Syn Jana i Marii z Makarów.
Służył w 5 pap 5 Dywizji Syberyjskiej.
Po wojnie z bolszewikami w 30 pap. Zweryfikowany jako por. art. z 1 czerwca 1919 r., w 1923 r. był odkomenderowany na studia. Ukończył je na Wydz. Mechanicznym Politechniki Lwowskiej, uzyskując dyplom inżyniera. Awansowany 15 sierpnia 1924 r. na kpt. uzbr., służył w Zbrojowni nr 3 (1924, 1928), potem do 1932 r. w wydz. wojskowym Ministerstwa Przemysłu i Handlu. Następnie w Instytucie Badań Materiałów Uzbrojenia (później: Instytut Techniczny Uzbrojenia; 1932, 1939) w Warszawie. Awansowany 1 stycznia 1935 r. na mjr. uzbr., wiosną 1939 r. kierował referatem broni maszynowej.
Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.
Wywieziony na podstawie listy nr 015/2 z 5 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.
Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na ppłk.
Żonaty z Ireną Weler, miał dwóch synów.
Jego pamięci poświęcono tablice w katedrze polowej WP w Warszawie.
Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 259/1932;
Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.